Franziskaner Weissbier – 650 lat tradycji 2

Po raz pierwszy na blogu prezentuję piwo typu hefeweizen. Specjał ten przyjechał prosto z Bawarii. Przed Państwem – Franziskaner Weissbier.

Weissbier to styl, którym określa się piwa pszeniczne, czyli produkowane z udziałem słodu pszenicznego.

Piwa te charakteryzują się przede wszystkim aromatami bananów, goździków, cytrusów, przypraw korzennych (gałki muszkatołowej, kolendry).
Są dobrze wysycone, z niewyczuwalną goryczką, w kolorze jasnym lub ciemnym (w zależności od użytego słodu), z dużą czapą piany.

Odmiana bawarska tego stylu, zwana hefeweizen (hefe-weissbier) jest najpopularniejszą odmianą piwa pszenicznego.
Jest to piwo jasne, niefiltrowane, o wysokiej pianie, a do butelek (puszek, beczek) rozlewane jest z dodatkiem drożdży. Obowiązkowa jest tu obecność aromatów bananowo-goździkowych.

Przedstawiciel stylu hefeweizen – Franziskaner Weissbier produkowany jest w Monachium przez browar Spaten-Franziskaner-Bräu GmbH.

„Spaten-Franziskaner-Braeu factory” by Richard Bartz, Munich aka Makro Freak Own work. Licensed under CC BY-SA 2.5 via Commons.

Historia Spaten sięga roku 1397 kiedy piwowar Hans Welser w centrum Monachium zakłada browar o nazwie Welser Prew.

Jednak na etykiecie piwa Franziskaner mamy zdanie: „From Munich since 1363”.
Otóż z tego roku właśnie pochodzą pierwsze informacje o pobliskim zakonie franciszkanów, z którym odbywała się ożywiona wymiana m.in. piwa. W związku z tym tę datę uznaje się za historyczny początek dzisiejszego popularnego hefeweizena.

Natomiast browar Spaten przechodził często z rąk do rąk zmieniając swoich właścicieli, aż do roku 1807 kiedy to zakład został przejęty przez Gabriela Sedlmayra. Sytuacja się ustabilizowała; nowy właściciel zadbał o rozwój firmy.
Browar otrzymał swoje logo, które jest używane do dzisiaj. Nazwa została zmieniona na Spatenbräu, a sam browar, będąc wówczas najmniejszym w Monachium, w roku 1867 stał się największym w mieście pod względem ilości używanego słodu. Było to również zasługą kontynuatorów pracy Gabriela Sedlmayra – jego synów.

Logo browaru Spaten, używane do dzisiaj, przedstawia łopatę używaną do przesypywania słodu. Litery „G S” to oczywiście inicjały Gabriela Sedlmayra.

W tym samym czasie jeden z synów Gabriela Sedlmayra – Joseph, był właścicielem browaru Leist (Leistbrauerei), którego początki sięgają XV wieku.

W 1858 wykupił on udziały w browarze Franziskaner, a od 1861 Joseph Sedlmayr zostaje jego jedynym właścicielem.

W 1865 roku cała produkcja z browaru Leist zostaje przeniesiona do Franziskaner-Brauerei.

Na Oktoberfest w roku 1872 zostaje zaprezentowane nowe piwo o bursztynowej barwie, które dało początek nowemu stylowi znanemu odtąd jako Marcowe.

W roku 1922 browary Spaten i Franziskaner zostają połączone tworząc Spaten-Franziskaner-Leistbräu AG.

W 1964 trafia do sprzedaży pierwsze filtrowane piwo pszeniczne o nazwie Spaten Champagner Weissbier, nazwane później jako Club-Weiße.

Natomiast w roku 1974 światło dzienne ujrzał nowy produkt – piwo Franziskaner Hefe-Weissbier, początkowo znane tylko lokalnie, a od roku 1984 sprzedawane już poza Bawarią.

W roku 2003 sprzedaż Franziskanera osiągnęła poziom miliona hektolitrów rocznie.

Obecnie właścicielem grupy Spaten-Franziskaner jest kompania AB InBev (Anheuser-Busch InBev), do której należą takie brandy jak: Budweiser, Corona, Stella Artois, Beck’s, Hoegaarden, Leffe i wiele innych.

Piwo Franziskaner produkowane jest w kilku odmianach:

• Hefe-Weissbier Naturtrub (jasne pszeniczne, alc. 5,0% vol., ext. 11,8%)
• Hefe-Weissbier Dunkel (pszeniczne ciemne, alc. 5,0% vol., ext. 11,8%)
• Weissbier Kristallklar (pszeniczne jasne klarowne, alc. 5,0% vol., ext. 11,8%)
• Hefe-Weissbier Leicht (pszeniczne jasne lekkie, alc. 2,9% vol., ext. 7,5%)
• Hefe-Weissbier Alkoholfrei (pszeniczne jasne bezalkoholowe, alc. 0,5% vol., ext. 6,2%)
• Hefe-Weissbier Alkoholfrei Holunder (o smaku dzikiego bzu)
• Hefe-Weissbier Alkoholfrei Zitrone (o smaku cytrynowym)

Jeśli chodzi o dostępność w sprzedaży to w Anglii, a przynajmniej w okolicy w której mieszkam, można kupić praktycznie tylko klasycznego Franziskanera Naturtrub – i on właśnie jest przedmiotem mojej dzisiejszej recenzji.

Z nieukrywaną przyjemnością zabieram się do tego piwa tym bardziej, że styl hefeweizen to jeden z moich ulubionych.
Czas więc na degustację.

	Kolor bursztynowy, z pomarańczowym odcieniem. Piwo jest mętne, niefiltrowane. Na dnie butelki mała porcja drożdży. Piana biała wysoka, trwała.
	W aromacie banany, chleb, goździki, guma do żucia.
	Smak to głównie goździki, a następnie banany. Na dalszym planie drożdże, nuty cytrusów i innych owoców (gruszki). Lekko wyczuwalny alkohol, choć odczucie to może być spowodowane obecnością fenoli (goździki) i estrów owocowych (banany). Lekka słodycz. Goryczka praktycznie nie występuje, dopiero na finiszu wyczuwamy wytrawny ziołowy lekko gorzki smak. Wysycenie średnie. Odczuwalne jako pełne, treściwe.

Franziskaner Weissbier Naturtrub – to piwo jest klasycznym hefeweizenem. Posiada wszystkie cechy charakterystyczne dla tego stylu.
Jasne, mętne, z wysoką białą czapą piany. W aromacie i smaku dominują banany i goździki, które uwielbiam. To wszystko cechy klasycznego bawarskiego pszeniczniaka.
Jest doskonale zbalansowane i naprawdę picie go sprawiło mi ogromną przyjemność.
Do tego piwa wracam nie raz i zawsze daje mi dużo radości.